De poëzie van Lucebert kende weinig directe navolging. Een interessante uitzondering daarop zijn de gedichten en de polemische essays over poëzie van Ilja Leonard Pfeijffer.
In die polemieken zet hij zich af tegen het heersende poëzieklimaat rond de eeuwwisseling, tegen de ‘mythe van de verstaanbaarheid’ en voert hij Lucebert op als zijn grote voorbeeld, als ‘een profeet die overdonderend balkt en orakelt en die met bloedende stem een boodschap verkondigt ten overstaan van de in verbijstering verzamelde volkeren […]’.
In 2009 stelde hij ook een bloemlezing samen uit het werk van Lucebert onder de titel Er is alles in de wereld. In zijn inleiding gaat hij nogmaals in op de betekenis van het werk, voor hemzelf en voor de lezer van nu.