Vanaf de jaren tachtig van de twintigste eeuw inspireerde Van Ostaijen heel wat dichters.
Enerzijds beïnvloedde hij schrijvers zoals Tom Lanoye, die poëzie vooral wilden performen, en anderzijds inspireerde hij dichters zoals Erik Spinoy, Dirk van Bastelaere en Peter Verhelst (zie afbeelding), die via opmerkelijke beelden en intertekstuele verwijzingen een bevreemdende en soms zelfs ontregelende wereld-in-woorden tot stand wilden brengen.