En ik vond haar zo lief dat ik gewoon vergat toen ik de ritssluiting van mijn spijkerbroek wilde dichttrekken dat mijn pik nog niet in mijn ondergoed zat. Ik gaf een schreeuw van pijn en kon me meteen niet meer bewegen. Het vel van mijn lul zat tussen het koperen railswerk. Eerst lachten we erom, want ik dacht dat ik het er wel tussenuit zou krijgen zoals vroeger de velletjes van mijn hals uit de rits van mijn trui. En ik zei dat ik wel de uitvinder van de ritssluiting uit dat verhaal van Tucholsky erbij zou kunnen gebruiken. Maar daar wist ze niets van. En hoe ik ook prutste, ik kreeg dat venijnige rotding niet open. Het zag eruit als echt mensenvlees dat tussen de wissel van de tram is gekomen. En door de pijn bleef mijn pik ook nog potsierlijk en stijf met zijn rooie punt omhoogstaan, terwijl het vel dat tussen het koper geklemd zat paars werd. En bij de minste beweging had ik het wel kunnen uitschreeuwen van pijn. Er zat niets anders op dan de ritssluiting voorzichtig met een tangetje uit elkaar te knijpen. Maar er was godverdomme in die grote auto geen enkel klein tangetje. Ik zei tegen Olga dat ze ergens heen moest rijden, dat we het ergens moesten lenen. Ze dacht eerst naar een garage. Maar je kan daar moeilijk zeggen als ze de motorkap willen openen dat het de binnenleiding is. Ze veegde de beslagen ruiten schoon en reed voorzichtig weg, want bij de geringste schok kermde ik als een barende vrouw. Ze sloeg de eerstkomende zijweg in en stopte bij een boerenhuisje. Ik zag haar het stoepje oplopen met haar mooie kont. Aanbellen. Een dikke vrouw met een schort voor deed open. Ze praatte ertegen. Veel te lang. Wat was ze nou voor een lulverhaal aan het ophangen. Waar bleef godverdomme dat tangetje. Ik keek door het raam, misselijk van de pijn. De vrouw slofte naar achter. Toen kwam er een verschrompeld mannetje in een verschoten blauwe kiel in de deuropening staan. Het leek verdomme wel een weerhuisje. Weer te lang gepraat. Het is geen wonder dat Marx weinig vertrouwen had in het plattelandsproletariaat. Ze zijn wel goed maar langzaam van begrip. En toen hij eindelijk met een tangetje aankwam wilde hij nog meelopen ook. Met moeite kon ze hem halverwege het stoepje terugkrijgen. En toen moest ik stukje voor stukje die ritssluiting stuk knijpen terwijl er uit dat boerenstulpje over de fuchsia’s of weet ik wat voor groente naar ons werd geloerd. Eindelijk kon ik die stukjes koper, die als weerhaken in mijn vlees zaten, een voor een uit mijn gekwelde lid peuteren. Een echt visserswerkje waarbij het water me om mijn tanden kwam staan. Olga zat met een angstig gezicht te kijken en meestal keek ze maar helemaal niet. Dan legde ze voorzichtig haar hand op mijn dij, en ik zei maar zoiets van dat god onmiddellijk straft. Toen het gebeurd was en ik mijn pik als een gewonde Galliër voorzichtig in mijn onderbroek vlijde, bracht Olga het tangetje terug. De deur werd opengedaan voordat ze gebeld had. En er werd niet meer naar ons geloerd. Het was ze zeker om het tangetje te doen geweest.