In 2009 was de film Hadewijch van de Franse filosoof en cineast Bruno Dumont te zien op alle grote filmfestivals. Dumont wilde met deze controversiële film een visuele reflectie brengen over wat mystiek kan betekenen vandaag. Hadewijch en haar teksten vormden zijn uitgangspunt.
Deze casus van creatieve Hadewijchreceptie toont aan dat Hadewijch leeft in Frankrijk. Sinds de kartuizermonnik J.B. Porion haar werk in 1954 naar het Frans vertaalde, heeft ze een eigen niche verworven in het francofone culturele veld. Gezaghebbende figuren als de psycho-analyticus Jacques Lacan en de cultuurhistoricus Michel de Certeau citeerden haar. Haar teksten zijn aldoor in de boekhandels beschikbaar door herdrukken en nieuwe vertalingen. De schrijfster Jacqueline Kelen, auteur van de geromantiseerde biografie Hadewijch, où la voie glorieuse (Albin Michel, 2011) vertelt gepassioneerd over deze ‘femme libre et ardente’.
Hadewijchs teksten hebben ook buiten Europa invloed. De gelauwerde Argentijnse dichter Juan Gelman dialogeert in zijn gedichten niet alleen met figuren uit de Spaanse mystiek (zoals Theresia van Avila), maar ook met Hadewijch, die hij in de vertaling van Porion leerde kennen (Juan Gelman, Plaatsen en Kanttekeningen/Citas y Commentarios (1982), Uitgeverij P, 2008).
Sinds 1980 is Hadewijchs verzamelde werk in het Engels beschikbaar in de wijdverspreide reeks Classics of Western Spirituality. Het werd sindsdien als bron gebruikt voor talloze studies, academische zowel als populariserende, over begijnen, vrouwelijke auteurs en mystiek. En het genereert ook in de Angelsaksiche wereld creatieve responsen. De gedichtenreeks Transgressive Saint, waarvoor de Australische dichter James Charlton in 2006 genomineerd werd voor de Broadway Poetry Prize, bevat een gedicht getiteld Hadewijch of Antwerp Convent Garden, 1233.